Biologia

Przystosowanie gadów

Gady wykazują wiele adaptacji do lądowego trybu życia. Ich jaja otoczone są skórzastą osłonką, która chroni rozwijający się zarodek przed wysychaniem. Przez taką osłonkę plemniki nie mogłyby się przedostać, zatem u wszystkich gadów występuje zapłodnienie wewnętrzne, do którego dochodzi przed wytworzeniem osłonki. Samce do wprowadzenia nasienia do dróg rodnych samicy używają narządu kopulacyjnego (penisa). W czasie rozwoju w obrębie ochronnej osłonki powstaje owodnia, otaczająca zarodek. Kolejnym przystosowaniem do życia na lądzie jest obecność twardych, suchych, rogowych łusek, chroniących organizm przed wysychaniem. Pokryty łuskami naskórek jest zrzucany okresowo w formie wylinki. Sucha skóra gadów nie pozwala na efektywną wymianę gazową, toteż ich płuca są lepiej rozwinięte niż workowate płuca płazów. U gadów podział płuc na wiele komór zapewnia dużą powierzchnię wymiany gazowej. Większość gadów ma trzyczęściowe serce; pojedyncza komora podzielona jest niekompletną przegrodą, która oddziela krew bogatą w tlen od krwi ubogiej w tlen, umożliwiając sprawniejsze niż u płazów natlenienie tkanek. U krokodyli przegroda jest kompletna, a serce czteroczęściowe. Współczesne gady, tak jak ryby i płazy, nie mają mechanizmów metabolicznych pozwalających na utrzymanie stałej temperatury. Są zwierzętami ektotermicznymi, tzn. temperatura ich ciała zmienia się wraz z temperaturą otoczenia. Niektóre gady regulują swoją ciepłotę odpowiednim zachowaniem.